عالم همه مست از گل رخسار حسین است

مدهوشم و سرمست ز مینای غم و رنج

تا خدا خلق نمودت زخودش این را گفت :

سینه ای مسرور می خواهم حسین

ذکر نزول عطا، یا حسن و یا حسین

نازِ بی وقفه که بنیاد نمیخواهد که

لطف و احسان و کرم ممتد که باشد بهتر است

گفتم حسین و میل پریدن شروع شد

عشقی است در میان دل ما که کیمیاست

روز الست، روز ازل، لحظه های عشق

روی پر جبریل بودم که مرا برد

الا یا ایها الاول امام سوم دنیا

بهترین فیض را به من دادند

عاشق آن است که در پای تو همت دارد

ای سر به زیرِ محضرِ تو سربلندها !

آن باده ای خوش است که نذر سبو شود

باز باران است، باران حسین بن علی

چه اضطراب و چه باکى ز آفتاب قیامت

از روز ازل خلق شدم چون حسنینی

با سربند یا زهرا، میریم تا فتح دنیا

«إن کُنتَ باکیاً لِشَیء فَابکِ عَلَی الحُسَین»

مهر تو را به عالم امکان نمی دهم

امام سوم منی یا حسین ای پسر حضرت زهرا حسین

حسین آقام همه میرن تو میمونی برام

نسیم کربلا مسیحای دلم

بابی انت امی و نفسی