حمد بی حد خدای رحمان را

که ز نور آفرید نیکان را

قدرتش را به رخ کشید و سپس

خلق فرمود نور ایمان را

از میان تمام مخلوقات

برگزید عالمانِ قرآن را

راسخون را امینِ وحیَش ساخت

ساخت از علمشان حکیمان را

با اَمینانِ وحی، در عالَم

برتری داد خَلقِ انسان را

از میانِ تمام امت ها

خود سوا کرد ما محبان را

چارده نور در دلِ ما ریخت

داد بر ما تمامِ احسان را

یکی از آن چهارده انوار

هدیه شد خطّه ی خراسان را

قبل از آن در مدینه بابا شد

ای بنازم قدومِ جانان را

در همان نونهالی اَش، پدرش

مُلکِ زَر ساخت خاک ایران را

ما شدیم عاشقان آن حضرت

داد بر ما کلید رضوان را

چون عیان شد جمال زیبایش

همه دیدند روی سبحان را

شد جوادالائمه سلطان و...

ما همه سائلان، کریمان را

ای مَدار ولایتِ عظما

یا جوادَالائمه ادرکنا

ای جمالِ ربوبی اَت زیبا

وی جلالِ الهی اَت والا

حوریانِ بهشت آمده اند

تا گذاری قدم به این دنیا

ای بهای جنان ز لبخندت

سالها منتظر تو را بابا

در نگاهِ رضا پر از شوق است

خوش بنازد به قامتت جانا

دودمانت ندیده مولودی

اینچنین پر ز برکت، ای آقا

مادرت هم ندید میلادت

عمه ی با فضلیتت، حتی

تو که هستی که اینهمه بردی

دل ز آل محمد ای یکتا

چون به دنیا دو دیده وا کردی

گوشِ جانت به هر صدا، شنوا

نورِ رویت به آسمان ساطع

برکاتِ وجودی اَت، غوغا

سجده اَت در کمالِ آرامش

اَشهَدَت، لا اِلهَ اِلّا الله

به رسولِ خدا گواهی داد

آن زبانت به شیوه ای، شیوا

کف زدند اهلِ آسمان و زمین

چونکه گفتی علی ولی خدا

ای مدار ولایت عظما

یا جوادالائمه ادرکنا

ای امامِ تمامِ مخلوقات

قبله گاهِ تمامیِ حاجات

اهلِ عالم تو را چنین خوانند؛

نقطه ی عطفِ کلِ موجودات

ای تو را علم اول و آخر

با خبر از جمیعِ مکنونات

ظاهر و باطن از تو مخفی نیست

عالَم و آدم و همه ذرات

ای بنامت هزار و یک اَسماء

وی خدا را به هر صفت مرآت

همه ما را به اسم بشناسی

آگهی از درونِ ما بِالذّات

میشناسند از تو خالق را

به تو سوگند جمله مصنوعات

هر که دریای علم را داراست

از تو یک قطره اَش ز معلومات

فیلسوفانِ دهر معترفند...

نزدِ تو علمشان چو مجهولات

دیده عالَم مناظراتِ تو را

اِبنِ اَکثَم کجا و آبِ حیات!

تو کجا، دانشِ قیافه شناس!

ای خدا را نشانِ ذات و صفات

مشرکان، سرکشان، تو را دشمن

سازشِ تو به دشمنان، هیهات

ما کجا، وصفِ تو کجا، آقا

همه اینها بضاعتی مزجات

ای مدار ولایت عظما

یا جوادالائمه ادرکنا

ای نگاهت، نگاهِ رحمانی

همه اوصافِ توست، سبحانی

یک نظر گر کنی به خَلقِ جهان

میشوند اهلِ دین همه، آنی

دوستانند جمله در قِلَّت

دشمانند در فراوانی

شیعیانت میانِ عسر و هرَج

عاشقانِ تو در پریشانی

مومنین را گِره بکار افتاد

مسلمین را به درد، درمانی!

یک نظر کن سوی محبانت

که تو حاجاتِ هر که را دانی

خیلِ حاجات بر تو آوردیم

تا تو حاجت روا بگردانی

انتظارِ فرج شده دشوار

آه از این انتظارِ طولانی

دستِ ما را به دستِ او برسان

جانِ ما را در او نما فانی

کن لباسِ فرج بر اندامش

با دعا، یک دعای طوفانی

خصمِ زهرا ز مکه بیرون کن

فتح کن کعبه را به آسانی

حجِ ما با امامتِ مهدیست

همرهِ سیدِ خراسانی

برسان مرگِ سرخِ ما، سوگند...

بر ابومهدی و سلیمانی

ای مدار ولایت عظما

یا جوادالائمه ادرکنا

موضوعولادت | مدح امام جواد (علیه السلام) | امام جواد (علیه السلام)

گریزمدح چهارده معصوم

شاعرمحمود ژولیده

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی