ساقی بریز باده مرا، هی به ساغرا

شعر من از کرم اوست که ارزش دارد

هنگام ظهر وقت اذان نماز بود

مینویسم غدیر از اول

باید که تو را حضرت منان بنویسد

خورشید طلوع کرده از لبخندش

در آینه مهر و مه ، شکوفایی کرد

جبرییل مکرر این صلا را سر داد

گل نغمه ی سرپرست بر می آید

باید که هزار رفت و آمد بشود

بر دست نبی آیت انوار خداست

بتخانه ی شرک را شکستی ای دست

در سجده ی شکر آفتاب افتاده

آن روز که خم ، به دست دو دریا رفت

"والعصر" که آیه آیه ی آن به علی

سرچشمه ی روشن حیات است غدیر

امروز ، تمام کافران مایوسند

چون ماه ، به نور مهر ، وارث باشیم

چون صبح الست ، عهد دیرینه گرفت

هشیار کن ای رسول مستان مرا

یک بادیه بود و کل دنیا شده است

یک سیب بهشت بود و گردید دو نیم

می درخشد روی دستان نبی خورشید عالم

علی علی علی یا حیدر یا اسد الله الغالب یا علی حیدر مدد

جبرییل از تو آسمونا ، امر رب جلی گفت

آیه ی اکملت لکم گردیده نازل