صفحه اصلی
روزی که از تجسم امکان خبر نبود

روزی که از تجسم امکان خبر نبود

لینک

https://ayohalmazloom.com/p-378522

روزی نبود و گردش شمس و قمر نبود

حتی مجال لحظه برای گذر نبود

جز نور احمد از دم خالق اثر نبود

در ظلمتی که صبر ملک را ربوده بود

شد نور پاک فاطمه روشنگر وجود

زهرا رسید و نور، جهان را فرا گرفت

در آسمان، تجلی توحید پا گرفت

ظلمت کنار رفت و جهان روشنا گرفت

این نور محض را به بغل مصطفی گرفت

احمد که بوده نور رخش روح کائنات

کامل نبود بی گل او گلشن حیات

عالم در انتظار هبوط فرشته بود

حوریه ای که نور، گِلش را سرشته بود

خاکی که از شعاع الهی برشته بود

دست قضا به نامه ی این گُل نوشته بود

این آفتاب جلوه ای از نور سرمد است

این نسترن ملیکه ی باغ محمد است

کوثر، یکی از آن همه الطاف داوری است

او مریم است و لایق شأن پیمبری است

چون آفتاب، سُنت او ذره پروری است

قرآن ناطق است که از هر بدی، بری است

قدیسه هست و بانوی ملک قداست است

قدرش فراتر از شب قدرِ فِراست است

دختر که بود، ام ابیها لقب گرفت

همسر که شد، حبیبه ی یکتا لقب گرفت

مادر که گشت، سرور زن ها لقب گرفت

در زندگی یگانه ی دنیا لقب گرفت

با آنکه درک شوکت او کار خاتم است

فرصت برای شرح مقامات او کم است

دنیا مجال نیست که او بی نهایت است

هر نکته از کرامت او صد حکایت است

این شاعرانگی سندش در روایت است

روز ظهور فاطمه، صبح قیامت است

آن روز، قدر فاطمه فهمیده می شود

با حکم او بساط جزا چیده می شود

روزی که چشم ها همه حیران رحمت اند

یک مشت دل‌سپرده به دنبال فرصت اند

حتی پیمبران که بزرگان امت اند

چشم انتظار شافع روز قیامت اند

زهراست آنکه کار شفاعت به دست اوست

آری که اختیار قیامت به دست اوست

ای سیب دلربا که نصیب علی شدی

محبوب مصطفی و حبیب علی شدی

با گوشه ی نگاه طبیب علی شدی

در شورش زمانه، شکیب علی شدی

نامت کنار نام خداوند خورده است

جان علی به جان تو پیوند خورده است

در مردمی که جهل به آن ها سوار شد

دختر به گور کردنشان افتخار شد

تو آمدی و عزت زن آشکار شد

این روح غرق عاطفه، صاحب وقار شد

در مکتبی که نام تو در صدر نام هاست

یک زن، تجلی صفت رحمت خداست

خورشید سر گذاشته بر پای شوکتت

جبریل پر کشیده به بام ارادتت

سجاده چهره سوده به درگاه طاعتت

ایاک نعبد است گواه عبادتت

مادر ندیده ایم به این اوج بندگی

در بندگی نمونه و در کار زندگی

تیغ علی که شهره به هر کارزار شد

خم شد به پا‌ی‌بوسی تو، ذوالفقار شد

برخواست موج و در قدمت آبشار شد

پاییز سمت خانه ات آمد بهار شد

در هر چمن طراوت گل ها به بوی توست

حتی صفای جنت الاعلی به بوی توست

تو آن ملیکه ای که سراپا وقار بود

حوریه ای که چادر او وصله دار بود

همسایه با دعای شبت برقرار بود

آل عبا به محور تو استوار بود

قرآن ناطقی تو و قرآن داورت

بوده است همچون آینه ای در برابرت

ای رشک ساکنین جنان بیت ساده ات

دست قضا و پای قدر در اراده ات

زرین رکاب چرخ غلام پیاده ات

صبر و حیا دو ویژگی فوق العاده ات

صبر تو در مسیر خدا بی نظیر بود

سعی تو داد خواه امیر غدیر بود

روزی که خطبه خواندی و قرآن زبان گرفت

جان دادی و به سعی تو اسلام جان گرفت

آهی کشیدی و نفس آسمان گرفت

آهت رسید و دامن طاغوتیان گرفت

این ننگ بر حکومت‌شان ماند تا ابد

باید که شرح داغ تو را خواند تا ابد

می سوختی هرآینه، پروانه شاهد است

دستاس گریه کرد به تو، شانه شاهد است

بر غربت تو گریه ی مردانه شاهد است

از چاه آب آوری و خانه شاهد است

وقتی به سمت چاه می افتاد راه تو

بالا می آمد آب، به شوق نگاه تو

روزی که کارنامه ی اسلام دود شد

سکان دین اسیر هوای یهود شد

بی حرمتی، جوابِ سلام و درود شد

دستت به دستگیری امت کبود شد

راه علی گرفتی و گشتی فدای او

بودی در اوج غربت او آشنای او

موضوعمدح | ولادت حضرت زهرا (سلام الله علیها) | حضرت زهرا (سلام الله علیها)

گریزهجوم به خانه ، شهادت و حضرت محسن حضرت زهرا (سلام الله علیها)

شاعرنا مشخص

قالبمربع ترکیب

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی

اشعار مرتبط با این شعر و مناسبت