ای زمین بوس تو ادب عباس

ای زمین بوس تو ادب عباس
پسر اشجع العرب عباس
به تو دادند ای سراپا نور
قمر هاشمی لقب عباس
پدرت فاتح است خیبر را
تو از او برده ای نسب عباس
کربلا ، فتح علقمه کردی
در دل آب و تشنه لب عباس
از تو ایثار مفتخر گشته
وز تو تاریخ در عجب عباس
حرمت را چو کعبه گرم طواف
ملک و حور ، روز و شب عباس
ماه شعبان شدو گدای توام
من جا مانده از رجب عباس
در رضای تو عفو رحمانی است
بین من و خدا گناهانی است
لاله ها را تویی تبسم ناب
باغها را تویی شمیم گلاب
سرو ،آیینه دار قامت توست
غنچه در سایه ی تو رفته به خواب
از تو تفسیر شد صحیفه ی عشق
از تو معنا گرفت واژه ی آب
ای در آفاق معرفت خورشید
ای در آئینه ی ادب مهتاب
تا ببوسد زمین قدمهایت
پای بردار از دوچشم رکاب
آسمان هر قدم در آرزویت
غرق یا لیتنی است کنت تراب
ای شجاعت ز صولتت مشهود
ای شهادت به کام تو چو شراب
کوچه ها سد راه میگردند
گر طلوعی کنی بدون نقاب
کاشف الکرب از جمال امام
بر جمال منور تو سلام
اثر سجده بر جبین داری
معجزاتی در آستین داری
فتبارک بر این جمال و کمال
به خداوند ، آفرین داری
السلام علی عباد الله
جای در جمع صالحین داری
رحم الله عمی العباس
از امام چهارمین داری
حق پرواز در بهشت برین
حق اعجاز در زمین داری
مرده را زنده گر کنی ، نه عجب
که مقامات بیش از این داری
با نگاهت جهان شود سلمان
که نگاه خدای بین داری
دست حاجات ما و این درگاه
سیدی یا وجیه عند الله
ای علمدار نهضت خورشید
پاسدار قبیله ی توحید
چشم بگشودی و گل نرگس
با نگاه تو تا ابد خندید
هرکه دور از مرام تو ،مرده است
هرکه نوشد زجام تو جاوید
چه مقام و فضیلتی داری
که علی بازوی تو را بوسید
قطره قطره دو دیده ی پدرت
سرگذشت دو دست تو می دید
تو در آغوش مادر و او هم
با تو دور حسین میگردید
باب فضلی و هر در بسته
دارد از نام اعظم تو کلید
روز میلاد تو در عاشوراست
که علی باب و مادرت زهراست