آمد مه غم بهر عزاداری زینب

شد موسم غمخواری بی‌یاری زینب

***کو شیر خدا شاه نجف تا که بیاید

در کرب و بلا بهر هواداری زینب

فریاد که از ظلم یزید آن سنگ می‌شوم

فرزند نبی کشته شده بی‌کس و مظلوم

***خون شد دل حیدر ز علمداری کلثوم

سوزد دل زهرا ز جلوداری زینب

سرو قد اکبر چو در آن دامن صحرا

افتاد ز شمشیر ستمکاری اعدا

***زد طعنه سنان گاه به دلداری لیلا

خندید گهی شمر به غمخواری زینب

بنشست چو شمر شقی آن کافر دوران

بر سینه بی‌کینه سلطان شهیدان

***می‌گفت که ای شمر مبر با لب عطشان

سر از تتنم آخر بنگر زاری زینب

بردند چو از رخ رقیه شام نقابش

بستند چو بر گردن و بازوی طنابش

***می‌کرد ز غم روی تضرع سوی بابش

کای باب نداری خبر از زاری زینب

آن شب که روان شدی به سوی کوفه ویران

دادند بوی جا ز جفا گوشه زندان

***می‌بود در آن نیمه شب ناله طفلان

در کوفه غم مونس بیداری زینب

در شام به ویرانه چو دادند مکانش

خون گشت چو (صامت) ز بصر اشک روانش

***شاه شهداء دید چو بی‌تاب و توانش

آمد بسر از بهر پرستاری زینب

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمناجات ها و مصیبتهای حضرت زینب بعد از عاشورا حضرت زینب (سلام الله علیها) | عصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرمیرزا محمد باقر صامت بروجردی

قالبمسمط

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی