گرفته نورِ وجودِ تو آسمانها را

ای آمنه ، بر دامنت شد جلوه گر خورشید لولاک

ساقی امشب باده در دف می کند

آن شب که دو چشم عاشقان سوی تو بود

دوان دوان ز فراسوی نور می آید

انس اگر حکم براند به سخن حاجت نیست

عشقت مرا اسیر بیابان نوشته است

شما زمان شروع من ابتدای منید

آن شب زمین شکست و سراسر نیاز شد

بر سر آشفته ام زلف پریشان ریخته

ببین که قلب زمین شور دیگری دارد

می رسید از قله های کوه نور

لب نگار که باشد رطب حرام بود

همای نور شده راه مکه را پویید

آن را که به جز قُربِ خدا هیچ ندارد

ای گل سر سبد طایفه آقاها

ای فدای تو جِن و روح و بشر

درکوه انعکاس خودت را شنیده ای

چشمه ی رحمت بجوشد نور چشم عالم آمد

معراج تکلم است امشب ، صلوات

بر روز حساب خود براتی بفرست

از دست بهار ، دل ربودند امشب

روئید چو عطر گل حیاتی دیگر

بر آمنه و حسن خصالش صلوات

شده مکه باغ رضوان /همه عالم گشته چراغان

شعر اگر از تو نگوید همه عصیان باشد