ایها المظلوم-ayohalmazloom
مدح-پنج-تن
لطفاً برای جستجوی گریز های متفاوت در این مناسبت به کادر جستجوی گریز در سمت راست صفحه مراجعه فرمایید
نمایش هر صفحهمورد
مرا، طبع اگر نارسا، یا رسا
نباشد گریز از حدیث کسا
 
گذشتن مرا از حدیثی چنین
بسی دور، باشد ز رأی رزین
 
ز روح القدس جویم اوّل مدد
که جان را، رشد باید از وی رسد
 
پس آنکه کنم عشق را پیش رو
نهم عقل را، در بر او گرو
 
که گر عشق نبود دلیل رهم
نشاید که پای اندراین ره نهم
 
کنم رشته ی نظم را تابدار
بر او بر کشم لؤلؤ آبدار
 
«وفایی» دمی قصّه آغاز کن
به آل عبا خویش دمساز کن
 
«وفایی» وفاداری از سر بگیر
ز آل عبا فیض دیگر بگیر
 
حدیثی است از حضرت فاطمه
که بی واهمه گویمش با همه
 
بگفتا که یک روزی از روزها
پدر شد مرا، وارد اندر سرا
 
بفرمود کای دخت دلبند من
مرا، ضعف و سُستی است اندر بدن
 
بگفتم پدر ضعف و سُستی ترا
مبادا، و بادا پناهت خدا
 
بفرمود کای دختر با وفا
بیاور، مرا آن یمانی کسا
 
بمانی کسا را، بیار این زمان
بپوشان مرا، زیر این طیلسان
 
که سرّی نهان در پس پرده هست
که بی پرده این پرده آید، به دست
 
خدا خواهد از پرده سازد عیان
خدایی خود بر زمین و زمان
 
به خود خواهد او عشق بازی کند
به ملک و ملک سرفرازی کند
 
نظر کردمش چون بپوشیدمش
رخی چون درخشنده مه دیدمش
 
چنان رویش از نور رخشنده بود
که بدر درخشنده اش بنده بود
 
برای مثل گفته شد ماه بدر
و گرنه مه بدر را چیست قدر
 
به ماهی بود یک شب او را کمال
بود آن هم از عکس روی بلال
 
پس آنگه حسن پورم از ره رسید
سلامی بداد و جوابی شنید
 
بگفتا که بویی رسد بر مشام
که آن بو بود، بوی خیرالانام
 
بگفتم که ای میوه ی جان من
نکو برده یی بوی جانان من
 
بود جدّ پاکت به زیر کسا
به خواب خوش آسوده باشد بسا
 
پس آندم حسن همچو روح روان
روان شد سوی سرور انس و جان
 
بگفتا ز من بر تو ای جدّ سلام
بود در برت تا کنم من مقام
 
بگفتش به رأفت رسول مجید
بیا ای مرا، مایه ی هر امید
 
پس از لحظه یی آمد از در حسین
حسینی که بُد عرش را زیب و زین
 
چنین گفت بعد از درود و سلام
که آید مرا، بوی جد بر مشام
 
مگر جدّ پاکم رسول خدا
ز مهر اندر اینجا گزیده است جا
 
بگفتم ترا، جدّ رسول امین
به زیر کسا با حسن هر دو بین
 
پس آنگه به سوی کسا رفت شاد
به جدّ مکرّم سلامی بداد
 
بگفت ای که ایزد، ترا برگُزید
ز بود تو آورده عالم پدید
 
بود تا که آیم به پیش تو باز
ز قُربت شوم تا ابد سرفراز
 
بگفتش تومن، من تویی ما و من
چو جان اندرا، مرمرا، در بدن
 
بیا ای مرا مایه ی افتخار
به تو تا قیامت من امیدوار
 
تو خود مایه ی افتخار منی
به هر دو سرا، اعتبار منی
 
تویی مظهر و مُظهر عشق حق
به کار تو کس را نباشد سبق
 
بیا ای شهیدی که اندر جزا
جزایی نباشد ترا، جز خدا
 
نبی با حسین بود اندر سخن
که ناگه درآمد ز در بوالحسن
 
به دخت پیمبر بداد او سلام
بگفتا که بویی رسد بر مشام
 
که آن بو بود، بوی ابن عمم
ز دل می زداید هزاران غمم
 
مگر ابن عمّم در اینجاستی
که خاک سرا، عطر پیراستی
 
بگفتم بلی آنکه دلبند تست
به زیر کسا با دو فرزند تست
 
به سوی کسا آن شه لافتی
نظر کرد و دید او به چشم خدا
 
به عین خدا دید عین خدا
تجلّی نموده است اندر، سه جا
 
به چشم خدا دید نور ازل
تجلّی نموده است در سه محل
 
چو روی خود اندر سه مرآت دید
خدا را حقیقت در آیات دید
 
بگفتا سلام ای رسول امین
زمن یعنی از مالک یوم دین
 
سلام و تحیّات بیرون ز حد
زمن برتو یعنی زحیّ صمد
 
پیمبر جواب سلامش بداد
پی اذنش آغوش جان برگشاد
 
چو با عقل کل عشق کل شد قرین
نمود آفرین عقل و عشق آفرین
 
پس آن عقل کل مایه ی هر وجود
سخن با علی از علی می سرود
 
که ای آنکه بر سر تویی تاج من
تو مقصود من از دو معراج من
 
دو معراج بودم زجان آفرین
یکی در سما، دیگری در زمین
 
یکی در سما با دو صد واهمه
یکی در زمین خانه ی فاطمه
 
یکی در شب و دیگری روز بود
که آن روز و شب هر دو فیروز بود
 
ولیکن کجا می رسد شب به روز
که شب تیره و روز شد دلفروز
 
مرا، مارای آیت روی تست
که قوسین من جفت ابروی تست
 
نظر کرد سوی کسا فاطمه
به زیر کسا دید یاران همه
 
به سوی کسا شاد و خورسند رفت
سوی شوی و باب و دو فرزند رفت
 
بگفتا سلام و رسیدش جواب
گرفت اذن و پس رخصتش داد باب
 
به زیر کسا رفت چون فاطمه
فتاد اندر، افلاکیان همهمه
 
زبانوی حق چون عدد شد تمام
خدا را، خدایی شد اندر به کام
 
عدد، روکش حُسن جانان بود
کسا روکش آن عدد زان بود
 
خدا بین نبیند به زیر کسا
کسی را، به جز خمسه یعنی خدا
 
خدا خود منزّه بود از عدد
ولی این عدد، واحد است و احد
 
خدا را اگر بود جا و مکان
نهان بود در زیر این طیلسان
 
خدا، گر منزّه نبودی زجای
همی گفتمی شد به زیر کسای
 
پس آمد، ندایی به صوت علی
به صوت علی بود و صوت جلی
 
نه دانم من آیا ز تحت کسا
برآمد، ندا یا ز فوق سما
 
که ای ساکنان سماوات من
به ذات و صفات و به آیات من
 
نکردم من این خلق نُه آسمان
نه خلق زمین و نه خلق زمان
 
نه کوه و نه صحرا، نه بحر و نه برّ
نه خلق سپهر و نه شمس و قمر
 
نه عرش و نه کرسی نه لوح و قلم
نه ایجاد هستی ز ملکِ عدم
 
مگر از پی حُبّ این پنج تن
که هستند مطلوب و محبوب من
 
پس آنگه امین خدا جبرئیل
بگفتا که ای کردگار جلیل
 
کیانند آیا، به زیر کسا
که بر، ماسوایند میرو کیا
 
جواب آمد از مصدر عزّوشان
به جبریل کای جبرئیلا، بدان
 
که زهراست با، باب و با شوی او
ابا، هر دو فرزند دلجوی او
 
گر این پنج ما را نبودند یار
نه شش بود و نه هفت و نه سه نه چار
 
نمی بود، بود نُه افلاک را
نه بود تو و خیل املاک را
 
چو جبریل واقف شد از سرّ هو
به خاطر گذشتش مر، این آرزو
 
که یارب چه باشد که این بینوا
نوا، یابد از قُرب اهل کسا
 
دهی اذنم از فضل و جود و کرم
دل پر، ز اندوه شاد آورم
 
به اعزاز و اجلال این پنج تن
که سازی مرا، سادس انجمن
 
بفرمودش ایزد، برو سویشان
ولی خود، مرو سویشان بی نشان
 
گر، از ما نباشد نشانی ترا
نباشد ترا، ره به سوی کسا
 
تو از ما نشانی به همراه بر
که تا سوی ایشان شوی راهبر
 
به یک سو بِنه رأی و تدبیر را
نشانی بر، آیات تطهیر را
 
تو آیات تطهیر بهر نشان
بگیر و ببر چون رسیدی بخوان
 
به پاکان نشانی به پاکی ببر
به نیکان به نیکی سخن سازسر
 
پس از ما رسان بر رسول انام
هزاران درود و هزاران سلام
 
که ما را، خدایی به کام از شماست
ازل تا ابد از دوام شماست
 
ز خلق مه و مهر و عرش بلند
تو باشی غرض ای شه ارجمند
 
رسید و رسانید بعد از سلام
پیام خدا، پس طلب کرد کام
 
سری از پی اذن بر خاک سود
زبونیّ و پستی و پوزش نمود
 
گرفت اذن و شد در کسا جبرئیل
به یک گوشه پنهان چو عبد ذلیل
 
خدایی که می جُست در لامکان
عیان دید در زیر آن طیلسان
 
ببالید، بر خود ز شوق و شعف
چو از قُرب حق یافت عزّوشرف
 
پس آنگه خداوند این نُه قباب
علیّ ولی لایق این خطاب
 
بپرسید از پادشاه رُسُل
که این انجمن را چه باشد نُزل
 
به نزد خداوند این انجمن
چه قدر است ای پادشاه زمن
 
پس آنگه بگفت آن رسول مجید
به حقّ کسی کاو مرا، برگزید
 
به حقّی که حقّش مرا از ازل
بداد، اصطفی تا ابد، بی ذلل
 
مرا، داد بر ماسوا سروری
نبوّت به من داد و پیغمبری
 
به هر محفلی باشد این گفتگو
شود رحمت حق در آنجا فرو
 
ستغفار گویان ملایک همه
به بزمی که دارند این زمزمه
 
زبان خدا پس سرود این سخن
که خود رستگارند یاران من
 
رسول خدا، بار دیگر بگفت
دُر این سخن را، دیگر بار سُفت
 
به هرجا شود ذکر این ماجرا
ز حق هست هر حاجت آنجا روا
 
به بزمی که این بزم یاد آورند
دل پر، ز اندوه شاد آورند
 
به بزمی کزین بزم آید سخن
بماند مراد و نماند حزن
 
دگر باره گفت آن زبان خدا
که ما رستگاریم و یاران ما
 
به هر دو سرا، مژده از حق رسید
که هستیم ما، رستگار و سعید
 
حدیثی به یاد آمدم سوزناک
ز کرب و بلا و از آن جان پاک
 
به یاد آمدم قصّه ی جانگزا
ز سلطان دین خامس این کسا
 
چو در کربلا، شد بر او کار تنگ
ز بیداد آن قوم بی نام و ننگ
 
پس آن حضرت از بهر قوم عنود
به اتمام حجّت زبان بر گشود
 
که من خود، یکی هستم از آن کسا
که اهلش به پاکی ستوده خدا
 
که من یک تن هستم از آن پنج تن
که حق گفت هستند محبوب من
 
من از آن کسانم که فرمود حق
که بر این کسان نیست کس را، سبق
 
منم آنکه پیغمبر پاک زاد
مرا، بر سر دوش خود، می نهاد
 
همی گفت آن خسرو خافقین
حسین از من است و منم از حسین
 
گر، از من نباشد شما را قبول
بپرسید ز اصحاب خاص رسول
 
شنیدند و دیدند و بشناختند
به روی خدا، تیغ کین آختند
 
کشیدند بر روی حق تیغ کین
بکشتند دین و امام مبین
 
بکشتند تهلیل و تکبیر را
مخاطب به آیات تطهیر را
 
نمودند دانسته او را شهید
که ماییم محکومِ حکم یزید
 
«وفایی» از این ماجرا، خون گری
بر آن شاه لب تشنه جیحون گری
موضوعمدح پنج تن
گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
شاعرملا فتح‌الله وفایی شوشتری
قالبمثنوی
سبک پیشنهادیمدح و مرثیه
زبانفارسی
0
68
آل پیغمبر که ایشان نور حق را مظهرند
باعث ایجاد عالم شافعان محشرند
 
هر چه باشد از طفیل هستی ایشان بود
ما سوی الله را عرض می دان که ایشان جوهرند
 
عروة الوثقای دین حبل المتین مؤمنین
دُرج دین را گوهرند و عرش حق را زیورند
 
امر و نهی ماضی و مستقبل کون و مکان
جملگی مشتق از ایشانند و ایشان مصدرند
 
گرچه عین حق نیند ایشان ولی عین حقند
در حقیقت اصل منظورند امّا ناظرند
 
وصف ذات قدر ایشان را نباشد منتهی
عارفان حیران در اینجا عقل ها کور و کرند
 
حیرتی دارم چرا بعضی از ایشان تشنه کام
شد قتیل از کینه امّا ساقیان کوثرند
 
زورق آل عبا شد غرقه ی بحر بلا
با وجود آنکه نُه فُلکِ فلک را لنگرند
 
نوح در کشتی نشست و یافت از طوفان نجات
لیکن اندر بحر خون ایشان به طوفان اندرند
 
شاه مظلومان خلیل و اکبر اسمعیل او
زینب ولیلایش از پی هر یکی چون هاجرند
 
روز عاشورا شنیدستی قیامت شد بلی
قامت اکبر قیامت بود و عدوان منکرند
 
آتش کین در زمین کربلا افروختند
با خبر از کفر خویش و بی خبر از کیفرند
 
گاه شد آویز دروازه گاهی بر سنان
رأس آن شاهی که شاهان جهانش چاکرند
 
خواهران بی برادر دختران بی پدر
چون بنات النّعش سرگردان بدور آن سرند
 
سر به راه دوست دادن نیست کاری سرسری
عاشقان در اوّلین گام از سر خود بگذرند
 
ای «وفایی» جای اشک از دیده خون دل ببار
بر شهیدانی که هر یک شافع صد محشرند
موضوعمدح پنج تن
گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
شاعرملا فتح‌الله وفایی شوشتری
قالبغزل
سبک پیشنهادیمدح و مرثیه
زبانفارسی
0
65
بشنو اگرت هست به سر شور تولی
کز لطف خداوند تبارک و تعالی
 
بر آل کسا داده چنین رتبه والا
واندر سر ایشان بنهاد افسر لولا
 
***تا فاش شود در نظر بنده و مولا
کاین سلسله را شیوه فضل است مسلم
 
شد راوی این نغز خبر دخت پیمبر
اینگونه که یک روز پدر آمد از در
 
فرمود که ای طاهره طهر مطهر
برخیز و کسای پدر خویش بیاور
 
***آوردم و در زیر عبا گشت مستتر
آنگونه که در ابر نهان نیر اعظم
 
آنگاه حسن شد ز در حجره نمودار
با فاطمه بسرود که ای مام وفادار
 
بر شامه رسد رایحه احمد مختار
شد هادی وی فاطمه برسید ابرار
 
***بگرفت از آن کعبه تحقیق حسن بار
با ختم رسل زیر کسا آمده همدم
 
آمد ز در آنگاه نهنگ یم عرفان
شاه شهداء واسطه عالم امکان
 
مستفسر آن رایحه شد وز سر احسان
رخصت طلبید از نبی و خرم و خندان
 
***بنشست به دامانش چون گل به گلستان
جا کرد در آغوشش چون سکه به درهم
 
پس شیر خدا ماحصل سوره والطور
کش خوانده به تمثال خدا نور علی نور
 
آمد بدر حجره علی خرم و مسرور
از نگهت آن بوی سبب جست به دستور
 
***با صدر امم زیر کسا آمده مستور
شد شاد شه ابطحی از وصل پسر عم
 
خاتون قیامت چو به ایشان نظر انداخت
از دیده ز مهجوری یاران گهر انداخت
 
نزد پدر از شوق کسا پرده برانداخت
وز فرط تضرع بدل وی شرر انداخت
 
***شد داخل آن حلقه وز آن حلقه در انداخت
نور رخشان شعشعه تا عرش معظم
 
آن لحظه به سکان سما غلغله افتاد
جستند ز ایزد سوی آن پنج تن ارشاد
 
از مصدر عزت ملک العرش ندا داد
کین فاطمه است و درو شوی و دو اولاد
 
***این پنج نبودند اگر باعث ایجاد
نه بود فلک نی ملک و عالم و آدم
 
پس روح الامین اذن طلب کرد ز داور
آمد به زمین سود جبین نزد پیمبر
 
کی واسطه واجب و ممکن چه شود گر
جبریل به پای تو نهد زیر کسا سر
 
***رخصت چو ز سلطان رسل کرد میسر
پیوست بایشان چو یکی قطره که بابم
 
تا گردش ایام چه در مد نظر داشت
و ز خصمی این پنج تن آخر چه بشر داشت
 
از خستن دندان نبی چشم گهر داشت
بشکستن پهلوی بتولش به نظر داشت
 
***از فرق علی آرزوی شق قمر داشت
پس کرد حسن را ز چه رو خون جگر از سم
 
شاه شهدا را به هواخواهی اشرار
آواره نمود از حرم احمد مختار
 
در کرب و بلا برده در آن وادی خونخوار
از مرگ جوانان و غم یاور و انصار
 
***وز داغ علی اکبر و عباس علمدار
چون عرش برین کرد قدش را از الم خم
 
ببرید سرش را ز بدن شمر به بی‌باک
زهرا و علی و حسن و خواجه لولاک
 
آمد به سلام تن آن کشته صد چاک
می‌کرد نبی نوحه و می‌ریخت به سر خاک
 
***می‌گفت که ای روشنی انجم و افلاک
کشتند تو را تشنه لب و دل به دو صد غم
 
لبیک کنان جست ز جا آن تن بی‌سر
ملحق به تنش شد سر و در نزد پیمبر
 
افشاند سرشک بصر و کرد فغان سر
کی جد گرامی به من غمزده بنگر
 
***کاورده مرا امت بی‌باک چه بر سر
کردند ادا اجر رسالت همه با هم
 
بعد از تو ز حق تو رعایت ننمودند
مردان مرا طعمه شمشیر نمودند
 
اموال مرا دست به تاراج گشودند
معجر ز سر زینب و کلثوم ربودند
 
***بر داغ من از کشتن اطفال فزودند
ببریده شد انگشت من آخر پی خاتم
 
پس فاطمه از بهر شکایت ببر باب
از خون جگرکرد به دامن گهر ناب
 
کی باب ببین حال حسین من بی‌تاب
این بود جزای من و حق تو ز احباب
 
***کاخر جگر تشنه و عطشان به لب آب
کردند جدا سر ز تنش دیده پر نم
 
اذنم بده ای باب که با دیده خونین
از خون حسین گیسوی خود سازم رنگین
 
فرمود چنین فاطمه را ختم نبیین
تو پنجه گیسو بنمارنگ نگارین
 
***تا سرخ کنم ریش خود از خون من غمگین
(صامت) مزن اینقدر به جان شعله ماتم
موضوعمدح پنج تن
گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
عصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
شاعرمیرزا محمد باقر صامت بروجردی
قالبمسمط
سبک پیشنهادیمدح و مرثیه
زبانفارسی
0
137
آن کس که زبان نهاد اندر دهنم
جا داد چو عندلیب اندر چمنم
 
مأمور نموده است از صبح ازل
تا شام ابد به مدحت پنج تنم
موضوعمدح پنج تن
گریز
شاعرمیرزا محمد باقر صامت بروجردی
قالبرباعی
سبک پیشنهادیمدح
زبانفارسی
0
109
بحمدالله پس از تحمید آمد
زبانم نعت پیرای محمد
 
چو گشتم از ظهور نعت سرمست
زدم بر دامن آل عبا دست
 
ز فضل شان چو کردم نکته رانی
زبان شد برگ عیش زندگانی
 
مرا چون کردم آهنگ ستودن
چو غنچه دل شکفت از لب گشودن
 
زآب و رنگ مدح شان زبانم
چو غنچه برگ گل شد در زبانم
 
حدیثی را به کلک هوش و فرهنگ
رقم زد فاضل هندی بدین رنگ
 
که فخر انبیا با آل اطهار
برآمد چون پی نفرین کفار
 
شده در زیر چادر با پیمبر
علی و فاطمه شبیر و شبر
 
عبا ز انوارشان در منزل قرب
شده فانوس شمع محفل قرب
 
چو از تحت عبا بیرون خرامید
ز حبیب صبح سر زد پنج خورشید
 
همان دم جبرئیل آن محرم قدس
چنین آورد وحی از عالم قدس
 
که ای خورشید برج دین پناهی
چنین رفته است فرمان الهی
 
که بر فرق تو کردم گیسو آرا
کنم منشور مرآل عبا را
 
به این منشور تا ممتاز باشی
میان خلق سرافراز باشی
 
خدا پیرایهٔ منشور اکنون
نموده بر تو و آل تو مسنون
 
چو بر فرق نبوت گوهر وحی
فرو بارید پیغام آور وحی
 
دلش بشکفت از پیغام باری
به رنگ غنچه از باد بهاری
 
چو از حکم الهی گشت خرسند
سر فرمانبری در پیش افکند
 
زهم بگشاد مو در منزل قدس
ازو شد سنبلستان محفل قدس
 
پی تعظیم جبریل امین خاست
دو گیسو بر سر آن سرور آراست
 
بجز آن گیسوان عنبر اندود
که دید از شمع بزم کبریا دود
 
ز بوی آن دو جعد مشک افشان
شده موج هوا زلف پریشان
 
نمود از بوی جعد آن سرافراز
هوا از موج صندل سایی آغاز
 
هوا زان موی از بس فیض بو برد
حباب از طبلهٔ عطارگو برد
 
پس آنکه بافت آن شمع هدایت
دو گیسو بر سر شاه ولایت
 
دگر آراست آن ناموس اکبر
دو گیسو بر سر زهرای ازهر
 
پس آنکه دسته کرد آن شاه بطحا
دو شاخ سنبل ریحانتین را
 
چو جبریل امین این منزلت دید
به سوی مصطفی از روی امید
 
زبان التماسش گشت گویا
که ای منشور خوبی بر تو زیبا
 
به حکم حق بسی در روز میدان
اعانت دیده از من شاه مردان
 
دلم از یاری زهرا بیاسود
که با او دست من دستاس کش بود
 
حسن را بارها از حکم باری
کمر بستم پی خدمتگزاری
 
چو مهد غنچه و باد بهاران
حسین را بوده ام گهواره جنبان
 
چه خوش باشد گر ای محبوب باری
مرا هم ز اهل بیت خود شماری
 
میان قدسیان کن سرفرازم
بدست خویش شو گیسو طرازم
 
اجابت کرد آن محبوب داور
به فرقش بافت گیسوی معنبر
 
چو سر خیل رسل شد جعد پیرا
بدست لطف جبریل امین را
 
به دریای کف آن پاک گوهر
انامل شد ز مویش موج عنبر
 
مکرم ساخت حق این خاندان را
بنازم احترام و قدر و شان را
 
همین است اینکه در اوفواه جمهور
مفارق پنج و ده گیسوست مشهور
 
به حق این ده و پنج اهل طاعات
ز باری جسته یاری در مناجات
 
رقم از خامهٔ عنبر شمامه
خطاب این نظم را منشورنامه
 
شدم مأمور نظم این فضائل
من از نواب گردون قدر عادل
 
فروغ محفل اقبال و دولت
چراغ دودمان جاه و حشمت
 
پی نظم مهام این عالم پیر
ز پیر رای او پرسیده تدبیر
 
بود آنرا که حفظش گشته مآمن
چو جوهر پشت بر دیوار آهن
 
مدام آرامگاهش با دل شاد
به زیر سایهٔ آل عبا باد
موضوعمدح پنج تن
گریز
شاعرجویای تبریزی (میرزا دارا)
قالبمثنوی
سبک پیشنهادیمدح,مناجات
زبانفارسی
0
103
هر جا که مزار و مرقد آل عباست
آن خاک شریف قبله اهل صفاست
 
آهوی ختن بهر کجا نافه نهاد
خاک از اثر صحبت او مشک ختاست
موضوعمدح پنج تن
گریز
شاعرمحمد بن یوسف اهلی شیرازی
قالبرباعی
سبک پیشنهادیمدح
زبانفارسی
0
119
« والتین » به حسن قسم ز معبود غنی است
« زیتون » به حسین و این سخن یافتنی است
 
از قدر بلند « طور سینا » ست علی
« هذا البلد الامین » رسول مدنی است
موضوعمدح پنج تن
گریز
شاعر محمد بن یوسف اهلی شیرازی
قالبرباعی
سبک پیشنهادیمدح
زبانفارسی
0
81
آفرینش را چو فتح الباب شد
نور احمد مهر عالم تاب شد
 
رست از او نور امامان وفی
شد بروج سیر آن نور صفی
 
پس برآمد نور پاک فاطمه
آن مبارک فاتحت را خاتمه
 
چارده هیکل چو شد از وی درست
نور پاک انبیا زان نور رست
 
پس بترتیب مراتب زان صور
شد همه ذرات اکوان جلوه گر
 
آری آری طلعت الله نور
این چنین آئینۀ دارد ضرور
 
چون پدید آرندۀ بالا و پست
آزمایش خواست از قول الست
 
بر بلی و لازبانها باز شد
نوری و ناری ز هم ممتاز شد
 
نوریان مأوی به علیین گرفت
ناریان جا در تک سجین گرفت
 
ناگهان پیک خداوند جلیل
در نفوس افکند صیت الرحیل
 
گفت کی مرغان بستان الست
هین فرود آئید از بالا به پست
 
از بیابان تجرد خم زنید
خیمه در آب و گل آدم زنید
 
کشت زار است اینچنین این خاک و آب
دانه فعل این نفوس مستطاب
 
تا نپاشد دانه را در آب و گل
برزگر وقت درو ماند خجل
 
تا نکارد تخم را در آب و خاک
برنچیند باغبان از نخل و تاک
 
تا نگیرد عکس در آئینه جا
کس نیابد زو نشان اندر هوا
 
تا بدیواری نتابد آفتاب
پرتو او کس نبیند جز بخواب
 
پس نفوس از زبر و بالا پر گشود
جمله در چاه طبیعت شد فرود
 
در حضیض چه شکست آن بال و پر
که پریدندی بدان در اوج ذر
 
چون عجین طینت زیبا و زشت
دست سلطان ازل در هم سرشت
 
شد دفین آن شمع های مشتعل
در شبستان مزاج آب و گل
 
چون هیولا شد مصور یا صور
هر یک از مشکوه خود شد جلوه گر
 
لیک طبع اختلاط آن سرشت
شد مؤثر در مزاج خوب و زشت
 
نور و ظلمت چون بهم آمد قرین
این از آن رنگی پذیرفت آن از این
 
لاجرم در طبع احرار و عبید
شد تقاضای تبه کاری پدید
 
پس ندا آمد زاوج کبریا
با گروه انبیا و اوصیا
 
کای گروه منهیان با شکوه
این سیه روئی که شوید زین وجوه
 
برنیامد این ندا را کس مجیب
جز قتیل حق حبیب ابن الحبیب
 
آن خلیل حلم و ایوب بلا
نوح طوفان و حسین کربلا
 
زانکه از ارکان عرش استوا
رکن عقل از نور احمد شد بپا
 
رکن روح از نور پاک مرتضی
حکمت آموز دبستان قضا
 
رکن نفسی قائم از نور حسن
رکن طبعی از حسین ممتحن
 
چون در اینجا بود خلط طینتین
می نبود آنجا بجز ذکر حسین
 
کاوست رب النوع این رکن وثیق
قصه کوته به که شد معنی دقیق
 
این سخن در خورد فهم شام نیست
راه عشق است این ره حمام نیست
 
گفت حق کای شافع خرد و بزرگ
این شفاعت راست شرطی بس سترگ
 
هر که در این ره فنا فی الله نشد
بر سریر جرم بخشی شه نشد
 
بایدت در راه دین ای مقتدا
کرد جان بهر گنهکاران فدا
 
شست از فرزند و مال و عز و جاه
دست تا باشی ضعیفان را پناه
 
آفتابا هین ز شرق نیزه سر
باز کش کاین ظلمت آید مستتر
 
دست از دست برادر شوی چیر
وین زپا افتادگان را دست گیر
 
پیکر فرزند کن در خون غریق
می نشان از آتش دوزخ حریق
 
شیر بر اصغر ده از پستان تبر
تشنگان را کن ز جوی شیر سیر
 
بر کف داماد از خون نه خضاب
نقش جرم عاصیان میزن بر آب
 
پای بیمارت بغل چون بنده کن
ای مسیحا مردگان را زنده کن
 
خواهران و دختران میده اسیر
وین اسیران را رها کن از سعیر
 
باز زن بر خیمه آتش ای سلیل
می بکن آتش گلستان بر خلیل
 
هین بران کشتی بخون در کربلا
نوح را برهان ز طوفان بلا
 
تشنه لب باز آی بیرون از فرات
ده هزاران خضر را آب حیات
 
منجی افتادگان در چه توئی
خون بدست آور که ثار الله توئی
 
پشت پای لابنه خرگاه زن
خیمه در صحرای الا الله زن
 
غرقه درخون با تن صدپاره باش
بر گناه مجرمان کفاره باش
 
کاین چنین خونی بیاید ای همام
تا کند این ناتمامان را تمام
 
قلب اکوانی تو در خون باش غرق
خاک ماتم زیر عالم را بفرق
 
کاین سیه روئی ز افراد بشر
می نشوید غیر آب چشم تر
 
گفت آنشاه سریر ارتضا
کانچه گفتی جمله را دارم رضا
 
ترک مال و ترک جان و ترک اهل
چون توئی جانان بسی سهل است سهل
 
من خود از خود نیستم زان توام
هر چه گوئی بنده فرمان توام
 
باده ام خونست و ساقی دست عشق
مست عشقم مست عشقم مست عشق
 
گفت ایزد کای شه احمد سرشت
عهد خود را نامه ای باید نوشت
 
پس نوشت او نامۀ با دست خویش
مهر بر وی برنهاد و داشت بیش
 
جدّ و باب و مام فرزندان راد
مر گواهی را بر او خاتم نهاد
 
گفت حق کای شمع بزم روشنم
شاد زی که خون بهای تو منم
 
هر چه در پاداش این عهد درست
خواهی از ما خواه یکسر زان تست
 
گفت شه صادق نیم ای ذوالمنن
در وفا گر از تو خواهد جز تو من
 
پس سپرد آن عهد ز آن بزم بلا
عاشقانه راند سوی کربلا
موضوعمدح پنج تن
گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
شاعرنیر تبریزی
قالبمثنوی
سبک پیشنهادیمدح,روضه
زبانفارسی
0
115
تا عقل نخستین زد در زیر کساء قدم
در پرده تجلی کرد ناموس جمال قِدم
 
چون شاهد هستی را بی پرده شهود نبود
در پرده فروزان شد آن شمع دل عالم
 
معراج نبوت بود تا خلوت او أدنی
کان پرده بخود بالید از زینت آن مقدم
 
آن لؤلؤ لالا شد اندر صدف امکان
آن دُرّه والا شد در بوتۀ کان کرم
 
دریای نبوت را هنگام تلاطم شد
هم لؤلؤ و هم مرجان رستند ز قعریم
 
آن روضۀ خضرا شد از روی حسن خندان
وان لالۀ حمرا شد از بوی حسین خرم
 
هیهات اگر روید اندر چمن گیتی
چون آن دو گل خود رو از آب و گل آدم
 
اکلیل رسالت را بودند دو درّ ثمین
مشکوه نبوت را مصباح منیر ظلم
 
اقلیم ولایت را میقات فتوح آمد
زانروی به پیوستند هم فاتح و هم خاتم
 
تا ماه ولایت شد با مهر نبوت جفت
از رشک کسا برخواست دود از فلک اعظم
 
در بزم حقیقت کرد تا شمع طریقت جای
آن پرده چه سینا زد از سرّ انا الله دم
 
آن عرش سلونی بود یا مسند هارونی
کاندر پی تعظیمش پشت فلک آمد خم؟
 
چون دائرۀ هستی زان چار بهم پیوست
حوراء فلک حشمت شد محور مستحکم
 
هرگز نشود مرکز انوار ولایت را
جز نیرۀ عظمی ما أشرقها و أتم!
 
آن نقطۀ وحدت بود شمع دل جمع آمد
یا شاهد اصلی شد در غیب مصون مد غم
 
زان پنج چه شد لبریز زان گنج جواهر خیز
از پرده برون شد راز بر عرش کشید علم
 
در مملکت ایجاد حق داد ستایش داد
چندانکه ز تقریرش هر ناطقه ای ابکم
 
تشریف محبت شد زیب تن آن تنها
غایت بظهور آمد زان پنج نه بیش و نه کم
 
در منطقۀ هستی جز برج ولایت نیست
در صفحۀ امکان نیز جز آن رقم محکم
 
دیوان مشیت را هر یک قلم اعلی
الواح قضا و قدر زان پنج گرفته رقم
 
از پرتو آن پنج است هر شارق و هر غارب
وز گوهر آن گنج است هر سرّ که بود مبهم
 
از غرۀ غراشان وز طرۀ زیباشان
الصبح اذا اسفرّ و اللیل اذا اظلم
 
جبریل چه پروانه در دور حرمخانه
تا شمع جهان سوزش در پرده کند محرم
 
فرمان طهارت را از حق بشفاعت برد
با تحفۀ تقدیمی شد داخل خیل خدم
 
از مفتقر ناچیز این نظم عبیر آمیز
نبود عجب ار باشد از روح قدس ملهم
موضوعمدح پنج تن
گریز
شاعرآیت الله محمدحسین غروی اصفهانی
قالبقصیده
سبک پیشنهادیمدح
زبانفارسی
0
104

آفریدند آفرینش را برای ، پنج تن

پس همه هستند خلق ماجرای ، پنج تن

مثل جبرائیل تا عرش بالا می روم

آن زمان هایی که می افتم به پای ، پنج تن

نذر "اهل بیت" ، اهل بیت باید ذبح کرد

بچه های ما فدای بچه های ، پنج تن

استجابت در قسم دادن به نام فاطمه است

پس بدون او نمی گیرد دعای ، پنج تن

فاطمه در عین وحدت گاه ، کِثرَت می شود

می رسد از جانب یک تن صدای ، پنج تن

یک بدن که طاقت روح وسیعش را نداشت

لاجرم تکثیر شد در جای جای ، پنج تن

هم رضای پنج تن یعنی رضای فاطمه

هم رضای فاطمه یعنی رضای ، پنج تن

ما در این دنیا و آن دنیا یکی از این دو ایم

یا غلام پنج تن یا که گدای ، پنج تن

موضوعمدح پنج تن
گریزمدح حضرت زهرا (سلام الله علیها)
شاعرعلی اکبر لطیفیان
قالبغزل
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
119
براساس گریز به
موضوع گریز :
مناسبت گریز :
براساس سبک شعر
روضه شور واحد تک زمینه رجز خوانی زمزمه جفت نوحه مناجات نامشخص مدح مسجدی سینه زنی واحد سنگین دکلمه دم پایانی واحد تند پیش زمینه سرود سالار زینب حاج ناظم همه جا کربلا راس تو میرود بالای نیزه ها ببینید ببینید گلم رنگ ندارد نوحه سنتی ببینید ببینید گلم رنگ ندارد سیدی ماکو مثلک الغریب غریب گیر آوردنت زبانحال به سمت گودال از خیمه دویدم من دودمه مدح و مرثیه مفاعیل مفاعیل فعول شعر خوانی
براساس قالب شعر
دوبیتی غزل قصیده مثنوی چهار پاره رباعی ترجیع بند مستزاد شعر نو شعر سپید ترکیب بند قطعه مسمط نا مشخص مربع ترکیب تک بیتی مخمس
براساس زبان
فارسی عربی ترکی
براساس شاعر
محتشم کاشانی میلاد عرفان پور امیر عباسی قاسم صرافان محمد مهدی سیار غلامرضا سازگار رضا یعقوبیان علی اکبر لطیفیان قاسم نعمتی اسماعیل تقوایی مرتضی محمود پور حسن لطفی امیر حسین سلطانی محمود اسدی علی انسانی مظاهر کثیری نژاد محمود ژولیده ولی الله کلامی زنجانی میثم مومنی نژاد حسن ثابت جو عباس میرخلف زاده سید حمیدرضا برقعی سید هاشم وفایی سید رضا موید خراسانی محمدرضا سروری یوسف رحیمی احمد بابایی محسن عرب خالقی سید پوریا هاشمی علیرضا خاکساری وحید زحمتکش شهری مهدی رحیمی زمستان حسن کردی روح اله نوروزی مرضیه عاطفی بهمن عظیمی حسین رحمانی میلاد قبایی محسن صرامی رضا آهی رضا تاجیک اصغر چرمی محمد جواد شیرازی مهدی نظری وحید قاسمی وحید محمدی محسن کاویانی مجتبی صمدی شهاب حمید رمی محمد حسین رحیمیان محمد حسن بیات لو امیر روشن ضمیر نا مشخص محمد محسن زاده گنجی امیر ایزدی حسین قربانچه رضا رسول زاده جواد حیدری محمد سهرابی محمد جواد پرچمی سيد مهدي سرخان رضا یزدانی سید مهدی موسوی حسن صنوبری محسن رضوانی سیدجواد پرئی سید محمد جواد شرافت علی سلیمیان محمدجواد غفورزاده (شفق) سید مجتبی رجبی نورآملی حسن بیاتانی عماد خراسانی رحمان نوازنی مسعود اصلانی حافظ محمدرضا آغاسی علی حسنی صمد علیزاده محمد صمیمی کاظم بهمنی مجید تال مهدی قهرمانی احسان محسنی فر شیخ رضا جعفری میثم سلطانی مصطفی صابر خراسانی محمد فردوسی علیرضا قزوه قاسم افرند محمد مهدی عبداللهی محمد خسروی جواد دیندار سعید خرازی علیرضا عنصری حسین میرزایی حسن جواهری مصطفی قمشه ای علامه حسن زاده آملی میثم خالدیان علی زمانیان حسین ایمانی سیدعلی احمدی(فقیر) سید مجتبی شجاع محمد حسین فرحبخشیان (ژولیده نیشابوری) محسن داداشی امام خمینی (ره) فواد کرمانی امیر رضا سیفی احمد اکبرزاده ملا فتح‌الله وفایی شوشتری صدّیقه‌ی طاهره (علیهاسلام‌الله) محمود شاهرخي (م.جذبه) سید محمد رستگار جواد هاشمی (تربت) سید حبیب نظاری غلام‌رضا دبیران محمدحسین علومی تبریزی سعید بیابانکی سعید توفیقی علیرضا لک جواد محمد زمانی آیت الله محمدحسین غروی اصفهانی سید یاسر افشاری محمود کریمی احمد واعظی آیت الله وحید خراسانی حضرت آقای خامنه ای سید الشهدا عبدالجواد جودی خراسانی بهروز مرادی سالک قزوینی رفیق اصفهانی سید رضا حسینی (سعدی زمان) بابافغانی شیرازی تأثیر تبریزی صغیر اصفهانی (ره) وحید مصلحی یاسر حوتی حسین رستمی محمد بنواری (مهاجر) محمد بیابانی علیرضا شریف هادی جان فدا علی آمره حامد تجری مصطفی متولی مجتبی خرسندی علی صالحی علیرضا بیاتانی مهدی رحمان دوست مهدی نسترن سید محمد جوادی سید مهدی جلالی مجتبی روشن روان حامد خاکی سید محمد علی ریاضی احسان مردانی مهدی مومنی مریم سقلاطونی مجتبی شکریان همدانی عارفه دهقانی حسینعلی شفیعی (شفیع) رضا پیروی سعید پاشازاده ناصر حامدی رضا قاسمی حامد جولازاده پیمان طالبی میلاد حسنی امیر حسام یوسفی نوید اسماعیل زاده عباس شبخیز قراملکی (شبخیز) مهدی جهاندار کرامت نعمت زاده علی اصغر حاج حیدری مهدی صفی یاری محمد علی بیابانی محمد امین سبکبار هانی امیر فرجی سینا نژادسلامتی رسول میثمی صباحی بیدگلی وصال شیرازی مهدی پورپاک فاطمه نانی زاده محسن خان محمدی حبیب نیازی مجید لشگری میرزا احمد عابد نهاوندی(مرشد چلویی) آیت الله سیداحمد نجفی(آقاجون) محمد جواد خراشادی زاده ناظرزاده کرمانی سیدجلال حسینی احمد جلالی حسین عسگری علی اصغر کوهکن حجت الاسلام میر تبریزی محسن مهدوی حبیب الله چایچیان رضا فراهانی محمدرضا شمس خاکی شیرازی ابراهیم بازیار عباس احمدی سید محمد اویار حسینی محمد احمدی مرحوم الهیار خان (آصف) جواد قدوسی مجید قاسمی محمد رسولی داوود رحیمی مسعود یوسف پور حیدر توکل فاضل نظری علی ناظمی صفایی جندقی کریم رجب زاده میرزا یحیی مدرس اصفهانی غلامرضا کافی عمان سامانی مهدی محمدی پانته آ صفایی محمد بختیاری حمیدرضا بشیری محمدسعید عطارنژاد پروانه نجاتی نیما نجاری علی اشتری جعفر خونویی رضا دین پرور محمد ظفر سید رضا میرجعفری خوشدل تهرانی مهدی نعمت نژاد محسن راحت حق سجاد محرابی سید فرید احمدی مهدی زنگنه کاظم رستمی روح الله عیوضی علی اصغر ذاکری گروه یا مظلوم امیر حسین حیدری امیر اکبرزاده مهرداد مهرابی سید محمد بابامیری توحید شالچیان نغمه مستشار نظامی رحیم معینی کرمانشاهی سید محمد میرهاشمی امیرحسین الفت غلامحسین پویان احمد علوی فیاض هوشیار پارسیان مرتضی امیری اسفندقه محمدعلی مجاهدی جعفر بابایی(حلّاج) اصغر عرب فرشته جان نثاری سیدمحسن حبیب لورسه محمد علامه صادق رحمانی فرهاد اصغری یاسر مسافر عباس ویجویی عباس عنقا منوچهر نوربخش سیدحسن حسینی محمدجواد باقری محمد ارجمند محمد عظیمی محمدحسین بهجت تبریزی(شهریار) محمدسعید میرزایی مهدی خطاط ادیب الممالک فراهانی محمدعلی رحیمی محمد قاسمی احسان نرگسی رضاپور داریوش جعفری حامد آقایی سید محسن حبیب الله پور مجتبی حاذق محسن حنیفی آرش براری بهنام فرشی هستی محرابی طاها ملکی یاسر قربانی محمد داوری امیرحسین آکار اسماعیل شبرنگ آرمان صائمی علی رضوانی عماد بهرامی عادل حسین قربان امیرعظیمی حبیب باقرزاده حسین محسنات علی اصغر یزدی مجتبی رافعی میثم خنکدار ابراهیم لآلی قاسم احمدی مهدی علی قاسمی پوریا باقری علی اکبر نازک کار نوید اطاعتی فاطمه خمسی مهدی میری مجتبی کرمی محمد دستان علی کاوند مهدی قربانی محمد مبشری محمدرضا رضایی موسی علیمرادی محمدعلی نوری میلاد یعقوبی حسین صیامی مرتضی مظاهری میرزا احمد الهامی کرمانشاهی ناصر دودانگه علیرضا وفایی(خیال) امیر فرخنده حسین واعظی سعید نسیمی محسن غلامحسینی منصوره محمدی مزینان ابراهیم روشن روش سید علی حسینی مرضیه نعیم امینی حمید فرجی امیرعلی شریفی جعفر ابوالفتحی محمد کاظمی نیا امیر علوی رضا قربانی مهدی کاشف امیرحسین محمودپور رضا اسماعیلی حسن فطرس عالیه رجبی رضا باقریان محسن عزیزی محمدرضا ناصری روح الله پیدایی محمد زوار ایمان کریمی مصطفی رفیعی مجتبی قاسمی محمود قاسمی مجید خضرایی یونس وصالی محمود یوسفی ایمان دهقانیا بردیا محمدی مجتبی دسترنج ملتمس محمد مهدی شیرازی محسن زعفرانیه حسین خیریان حامد شریف مهدی شریف زاده ابالفضل مروتی مصطفی کارگر معین بازوند سید جعفر حیدری محسن ناصحی روح الله قناعتیان محمدحسین ملکیان مقداد اصفهانی رسول عسگری عفت نظری سجاد شاکری احمد ایرانی نسب مسعود اکثیری حسن رویت علی سپهری سید امیر میثم مرتضوی سیدمحمد مظلوم حسین رضایی حیران علی مشهوری (مهزیار) علی قدیمی نیر تبریزی فیاض لاهیجی حسین عباسپور محمد بن یوسف اهلی شیرازی جویای تبریزی (میرزا دارا) سید رضا هاشمی گلپایگانی سید علی اصغر صائم کاشانی امیرحسین کاظمی سارا سادات باختر علی اصغر شیری محمد حسین آغولی (ترکی شیرازی) سلمان احمدی وحید اشجع مهرداد افشاری مرجان اکبرزاد محمد-مهدی-امیری شهره انجم شعاع عبدالحمید-انصاری‌-نسب مرتضی-بادپروا محمدرضا-بازرگانی زهرا براتی امیرحسن بزرگی متین زهرا بشری موحد سید-حکیم-بینش فاطمه‌ سادات پادموسوی سعید-تاج‌-محمدی مهدی چراغ‌زاد حامد حسینخانی سیده فرشته حسینی سیدموسی حسینی کاشانی علی‌اصغر الحیدری (شاعر هندوستانی) محمد سجاد حیدری سمیه خردمند ایرج میرزا محسن سیداسماعیلی میرزا محمد باقر صامت بروجردی میرزا حاجب بروجردی (افصح الشعراء) میرزا محمد رفیع (رفیع‌الدین) (واعظ قزوینی) آشفته شیرازی سید وحید حسینی مسعود مهربان مهدی انصاری رضا حامی آرانی سید حسن رستگار محمدجواد وثوقی حمید کریمی اسماعیل روستایی احمد شاکری ابراهیم زمانی محمد کیخسروی محمد جواد مهدوی یاسین قاسمی حسین کریمی مهدی امامی جواد کلهر مجتبی فلاح محمدجواد غفوریان پدرام اسکندری حسن اسحاقی نوید طاهری محمود مربوبی سیروس بداغی میلاد فریدنیا شهریار سنجری رضا ملایی مجید رجبی امیرحسین نجمی عمران بهروج صادق میرصالحیان حجت بحرالعلومی محمدحسین ذاکری رسول رشیدی راد زینب احمدی حامد خادمیان حمیدرضا محسنات حسین اخوان (تائب) محمود شریفی مهدی مقیمی وحید دکامین شهرام شاهرخی فرشید یارمحمدی علی فردوسی رضا شریفی سیدعلی رکن الدین عبدالحسین مخلص آبادی حسین سنگری رضا هدایت خواه مهران قربانی محسن قاسمی غریب سید مصطفی غفاری جم سید مسعود طباطبایی احمد عزیزی حسین زحمتکش حمید عرب خالقی سجاد روان مرد میثم کاوسی رضا مشهدی امیرحسین وطن دوست محمد کابلی محمدهاشم مصطفوی محمد دنیوی (حاتم) علی اکبر حائری محمدرضا طالبی کمیل کاشانی محمدباقر انتصاری مرتضی عابدینی علی حنیفه عبدالرضا کوهمال جهرمی سینا شهیدا مهدی فرجی حسنا محمدزاده سید مصطفی مهدجو علی میرحیدری علی خفاچی حسین ایزدی پرویز بیگلری چاوش اکبری زهرا هدایتی هاشم طوسی (مسلم) نجمه پورملاکی نادر حسینی سجاد شرفخانی علی زارعی رضایی محمدعلی رضاپور سید محسن حسینی مرحوم نادعلی کربلایی ابوالفضل عصمت پرست مجتبی نجیمی مجید نجفی مجید بوریان منش علی علی بیگی سید محسن علوی محمد جواد مطیع ها ناهید رفیعی امیررضا یوسفی مقدم سید علی نقیب ایوب پرندآور نوید پور مرادی علی ذوالقدر سید ابوالفضل مبارز علی شکاری حمید رحیمی انسیه سادات هاشمی محسن حافظی عبدالحسین میرزایی مهدی قاسمی رضا خورشید فرد وحیده افضلی سید محمد حسین حسینی محمد سجاد عادلی مهدی زارعی سید محمد جواد میرصفی یدالله شهریاری امید مهدی نژاد محمد صادق باقی زاده محمد خادم محمدرضا کاکائی سید حجت سیادت مهدی مردانی جواد محمود آبادی حسین شهرابی حامدرضا معاونیان احمد جواد نوآبادی محمد علی قاسمی خادم عرفان ابوالحسنی ظهیر مومنی سید صادق رمضانیان عاطفه سادات موسوی عاصی خراسانی علی محمدی حسین زارع سید مصطفی سیاح موسوی حمید محبی وحید نوری حسین اوتادی هادی ملک پور مهدی کبیری محمدرضا نادعلیان فرشید حقی رامین برومند (زائر) محمدرضا اسدی سجاد زارع مولایی سید امیر حسین فاضلی سید مصطفی حسینی راد محمد رستمی محسن همتی محمود تاری سید واصفی غلامرضا شکوهی کمیل باقری محمد حسین بناریان لیلا علیزاده مهدی حنیفه جواد کریم زاده سید صابره موسوی میرزا محمد تقی قمی (محیط) حاج ملا احمد بن محمد مهدی فاضل نراقی (صفایی) عباس همتی یغما جندقی حامد محمدی محمد جبرئیلی گروه قتیل العبرات فاطمه عارف نژاد
براساس مداح
حاج منصور ارضی حاج محمود کریمی حاج محمدرضا طاهری حاج سعید حدادیان حاج میثم مطیعی حاج مجید بنی فاطمه حاج حمید علیمی حاج حسین سیب سرخی حاج مهدی سلحشور حاج سید جواد ذاکر حاج جواد مقدم حاج عبدالرضا هلالی حاج سید مهدی میردامادی حاج مهدی رسولی حاج حسن خلج حاج مهدی لیثی حاج نریمان پناهی حاج سید رضا نریمانی حاج احمد واعظی حاج حسین طاهری حاج مهدی سماواتی حاج محمد حسین پویانفر حاج سید حمیدرضا برقعی نا مشخص حاج میثم مؤمنی نژاد حاج مهدی اکبری حاج قاسم صرافان حاج مهدی مختاری حاج محمدرضا محمدزاده حاج کاظم اکبری حاج ابالفضل بختیاری حاج محمدرضا آغاسی حاج حنیف طاهری حاج وحید نادری حاج حسین رضائیان حاج امیر عباسی حاج محمد بیابانی حاج سید علی رضوی حاج سید مهدی هوشی السادات نزارالقطری حاج اسلام میرزایی حاج حسین سازور حاج محسن عرب خالقی حاج صابر خراسانی سید رسول نریمانی محمد جعفری ارسلان کرمانشاهی جبار بذری حاج اکبر مولایی حاج امیر برومند حاج محمدرضا بذری حاج حیدر خمسه حاج حسن حسین خانی حاج حسین عباسی مقدم حاج غلامحسین علیزاده حاج حسین عینی فرد حاج مهدی رعنایی حاج مصطفی روحانی حاج روح الله بهمنی حاج امیر کرمانشاهی حاج میرزای محمدی حاج وحید گلستانی حاج سید امیر حسینی علی فانی حاج سید علی مومنی حاج امین مقدم حاج محمد کمیل حاج محمد حسین حدادیان حاج سعید پاشازاده حاج مقداد پیرحیاتی حاج محمد سهرابی حاج محمد فصولی کربلایی حاج فرهاد محمدی حاج ابوذر بیوکافی حاج سید محمد جوادی حاج سید محمد عاملی حاج وحید یوسفی حاج محمد یزدخواستی حاج مجتبی رمضانی کویتی پور حاج محسن صائمی حاج حسین رستمی مرحوم استاد محمدعلی کریم خانی حاج حسین باشی حاج مهدی وثیق حاج شیخ محمد ناصری سید علی حسینی حاج محمد امانی مرحوم محمدعلی چمنی حاج رضا قنبری حاج عبدالله شیران مرحوم استاد سلیم موذن زاده حاج علی اصغر ارغوان مرحوم حاج فیروز زیرک کار سید حسین قاضی سید مهدی حسینی استاد محسن فرهمند حاج احمد عثنی عشران حاج محمد احمدیان حاج صادق آهنگران حاج اکبر نوربهمنی سیدرضا میرجعفری سیدرضا تحویلدار ایمان کیوانی حاج محمدحسین عطائیان حاج حسن شالبافان حاج محمدصادق عبادی حاج علی عرب حاج علیرضا قزوه حاج آرش پیله وری حاج مهدی تقی خانی حاج یزدان ناصری حاج امیرحسن محمودی حاج حمید دادوندی حاج احمد نیکبختیان حاج امیرحسن سالاروند حاج هاشم سالار حسینی حاج ابراهیم رحیمی حاج محمد صمیمی حاج حمیدرضا قناعتیان حاج محسن عراقی حاج محسن طاهری حاج حسین ستوده حاج مهدی دقیقی حاج حسین رجبیه حاج رحیم ابراهیمی حاج حسین فخری حاج صادق حمزه حاج حسین هوشیار حاج حسین جعفری استاد رائفی پور حاج داوود احمدی نژاد مرحوم مرشد حسین پنجه پور حاج سید محمد حسینی حاج هادی گروسی حاج محمدرضا مختاریان حاج حسن کاشانی حاج وحید جلیلوند حاج حیدر منفرد حاج علی مهدوی نژاد حاج مرتضی امیری اسفندقه حاج حسین خلجی حاج وحید قاسمی حاج سید محمود علوی حاج سعید قانع حاج سید جعفر طباطبائی حاج حسین محمدی فام حاج هادی جان فدا حاج علی علیان حاج صادق کریمی حاج محسن توکلیان حاج محمد قربانخوانی حاج حسن رضا عبداللهی حاج مرشد میرزا مرحوم مرشد میرزا حاج مهدی اقدم نژاد شهید حسین معز غلامی حاج حسین رحمانی حاج علی اکبر سلحشور حاج محمد گرمابدری حاج محمد جواد احمدی حاج احمد اثنی عشران حاج جواد ابوالقاسمی حاج محمد مهدی اسماعیلی حاج محسن حسن زاده حاج اکبر بازوبند آیت الله سید محمدحسن طهرانی مجید رضانژاد محمدجواد توحیدی حاج یدالله محمدی مرحوم سید مهدی احمدی اصفهانی حاج محمود گرجی حاج رضا علی رضایی حاج جواد باقری حاج سید ابراهیم طاهریان حاج مسعود پیرایش حاج محمدرضا نوشه ور حاج حسن بیاتانی حاج علی اکبر زادفرج حاج علی جباری حاج علی کرمی حاج سعید خرازی حاج هادی ملک پور حاج حسن عطایی حاج محمد کریمی حاج محمد رستمی حاج جواد حیدری
پنج تن مناجات با
پنج تن مصائب